| ÇİMEN ŞENLİĞİ |
 |
| | |
| | |
| | |
| Köylüm, şehirlim sevmiş adını. | |
| Sanatkarım, esnafım almış adını. | |
| Yücesin dünya duymuş şanını. | |
| Bunun için göğsümüz kabardı Karatekin. | Açtın kollarını geldik kucağına. |
| * | Kazanlar kurduk ocağına. |
| Kokun geliyor ta derinden. | Doyulurmu hiç ana sıcağına. |
| Adını almışsın Anadolu erinden. | Huzur verdin bize Karatekin. |
| Bereket verirsin esen yelinden. | * |
| Rızıklandık seninle Karatekin. | Çimenim hani eski neşen nerede. |
| * | Yoksa sendemi düşdün dermansız derde. |
| Överim seni yaşayan bilir. | Başını kaldır bak çimenim. |
| Yeşertine gurbetçi ve misafir gelir. | Karatekin gençlik filaması sallanıyor üzerinde. |
Şenliğinle her aklı selim görür.
| * |
| Şeref madalyasısın Karatekin. | Eli kalem tutanlar geldiler. |
| * | Derdine derman gerek gördüler. |
| Namınla ünlüdür sarı dağımız. | Evvala tekbir sonra tevekkül dediler. |
| Üzümüyle ünlüdür çimen bağımız. | Bulur derdine derman Karatekin. |
Tabiat gelmiş oturmuş.
| * |
| Güzel ovası ambarımız Karatekin. | Ben söyledim yazdı kalem. |
| * | Daha çok var söylenecek kelam. |
Bu sağımda sarımeşelik.
| Köylüm misafirim hoş geldiniz vessalam. |
| Her sabah ötüşür çifte keklik. | Hürmetle karşılar Karatekin. |
Ovada bülbülün sesi neşesi.
| |
| Herkesin hayalıdır Karatekin. | |
| | Ekrem BAŞ |
| | Emekli İmam Karatekin Köyü |
| | |
